اغراق

اغراق در شعروترانه)))))))))))

 زیبایی اغراق در اینه که غیرممکن روطوری ادا کنه که ممکن به نظربرسه.

اغراق، ذهن خواننده روبه تکاپو وا می داره و این تلاش ذهنی سبب کسب لذت ادبی میشه.

اغراق مناسب ترین اسباب برای تصویر یک دنیای حماسیه، بنابراین در شاهنامه و آثار حماسی دیگر از اون بسیار استفاده شده.

 که گفتت برو دست رستم ببند؟ / نبند مرا دست،‌چرخ بلند

اگر چه نقش دیوارم به ظاهر از گران خوابی / اگر رنگ از رخ گل می پرد، بیدار می گردم

در مثال اول که از شاهنامه انتخاب کردیم، رستم چنین ادعا می کنه که فلک هم نمی تونه دستش  روببنده؛ یعنی از نظر قدرت و توانایی برای خود صفتی میاره که بیش از حد معموله .ادعای صفتی این گونه که گاه عقلاً و عادتاً پذیرفتنی نیست «اغراق» نامیده میشه. اغراق ذهن رو به درگیری می کشونه و زیبایی بیت در همین اغراق نهفته . اغراق در شاهنامه ی فردوسی بیش از هر اثر دیگری به کار رفته؛ چون مناسب ترین ابزار برای تصویرجهانی حماسی هست. در مثال دوم، شاعر برای اثبات این که خوبش سبک است ادعا می کنه که حتی اگر رنگ از روی گل بپره، بیدار میشه. این ادعا در عالم واقع پذیرفتنی نیست اما در شعر نوعی خیال انگیزی پدید میاره که در خواننده ایجاد لذت می کنه.

زهراامیدی